De plant is te vinden op natte, voedselrijke grond aan waterkanten, in graslanden en duinvalleien, ook op drassige kapvlakten. Het is een sterk op Sint-Janskruid lijkende soort en wijkt daarvan af door de vier gevleugelde lijsten langs de stengel. De bloemkroonbladen zijn wat meer toegespitst en minder sterk geel van kleur. Ook de kliercellen in de bladeren zijn duidelijk kleiner. We vinden deze soort langs waterkanten, in drassige hooilanden en bij veenplassen.

Deze soort wordt ongeveer 50 cm hoog (30-60 cm) en is tamelijk vertakt. Door de tegenoverstaande bladeren en takken wordt de kruisvorm een aantal malen herhaald. De plant maakt lange ondergrondse uitlopers.

De bladeren zijn tegenoverstaand, zeer eenvoudig, enigszins langwerpig en voorzien van kleine kliercellen die, net als bij het Sint-Janskruid, het blad enigszins geperforeerd maken. Deze kliercellen zijn bij deze plant duidelijk kleiner in diameter. De bladrand is gaaf, daarnaast draagt het blad langs de rand zwarte klierpuntjes. Het is dof, van boven wat groener dan aan de onderkant en ongeveer 4-5 cm lang.

De stengel is op doorsnede rond, met op vier kanten een smalle lijst. Wanneer je in de lengte naar het verloop van de lijsten kijkt, zal je opvallen dat ze een wat golvend karakter vertonen. De stengels glanzen licht.

De bloemen zijn volledig en tweeslachtig en staan in bijschermen geplaatst. Ze bezitten zowel smalle puntige kelkbladen met aan de rand klierpunten. De ovale lichtgele, wat spitse, kroonbladen dragen aan de top zwarte klierpunten. De vele meeldraden zijn in drie bundels geplaatst, het vruchtbeginsel is bovenstandig en draagt drie stijlen en dito stempels. De planten bloeien van juli tot september.

De doosvruchten zijn eivormig en toegespitst, vaak zijn de drie stijlen als aanhangsels nog zichtbaar. Een aantal verkleurt naar rode tinten.

Een langlevende plant die overwintert en meerdere jaren bloeit en zaad produceert.

Vrij algemeen in Vlaanderen, vrij zeldzaam in het Maasgebied en in de Kempen en zeldzaam in de Polders.

Hertshooi betekent hard hooi. De plant heeft die naam te danken aan de harde en houtige stengels. Hypericum komt van het Griekse hypo en Erica (onder of tussen heide). Sommigen zeggen echter dat Hypericum verwijst naar de god Hyperion, vader van de zon in de Griekse mythologie, omdat de bloemen (net als de zon) heldergeel zijn. Tetrapterum betekent viervleugelig.